मेरो पसिनाका लूटेराहरु

म त एउटा गरिबको छोरो पसिना किन शत्रु बन्नथ्यो र

जति गर्नु तिनिहरुले गरे मेरो स्वाभिमानलाई दरिद्री ठानेर                            

आखिर खास्टो मलाई ओडाए पनि खोटीलो भने उनिहरु नै रहेछन्

नत्र, लुटेर बनाएको महलमा माति मेरो झुपडीमा किन बास माग्थेर |

गजब त हुने नै भयो नि गरिबको रोटीलाई पनि चमचले खाइदिदां

तर म खुसी थिए ऐसैपनि भोक त मेरो सधैंझै हितैसी मित्रं थियो

तैपनि त्यही रोटीको चोटको न्यूउँमा विदेशी शैन्य्यामा सुतेको देख्दा

अबत लाग्छ मेरो पसिनाको उपजलाई पनि ज्ञात भएछ आफ्नो मुल्य |

यसैनि मेरो गांस-वास खोस्ने शासकहरु स्वयंम् सजायँ पाउदा

जे भएपनि दुखी हुनुपर्ने तिनै मेरो खुसीका लूटेराहरु नै हुन्

मत यसैपनि काठियको मान्छे वैशाखे गर्मीले के सुकाउँथियो र

बरु नौतारे महलको छतमुनि हम्किनु पर्ने उनिहरु नै हुन् |

विचरा यो माटोलाई पनि के दोष खै निर्जिव नै हैन र

यहाँ त म माथि निहित पर-जिवितहरु रैथाने भैदिए पछि

मत यसैपनि रुखिएको छाला हु के रस बाँकी छ र

बरु मेरो हड्डीको पनि भागको लागि सुर्ताउनु पर्ने तिनै हुन् |

अन्तत: जन्म, जननी र जमिन वरदान मैले पाएपछि

पसिनाको लुटमा पल्केर हुतिहाराहुरुले के पो नाप्छन् र

मेरो पिठोले पनि कालोमुसो बनेर लात दिएपछि

धनि त आफै रहेछु नि पौरखको आदिप्रतिको कामना पाएपछि |

¬ RC ( धेरै भएको थियो नलेखको पनि:-)